Αραχνούφαντα

Τα μικρά θαύματα!

Οι αράχνες το βράδυ έστηναν μαγευτικούς ιστούς
και η φύση το πρωί τους στόλισε με μαργαριτάρια!














Και τα μεγάλα!

Η Αράχνη, η όμορφη κόρη, είχε τελειοποιήση τόσο πολύ την υφαντική τέχνη
που όλες οι πλούσιες κυρίες της τότε εποχής έτρεχαν σε αυτή για τα προικιά
των θυγατέρων τους.
Τα υφαντά της ήταν ποιοτική εγγύηση, σαν να λένε σήμερα μεταξωτά ΑΑΑ!!και όχι Κινέζικα.
Κάποτε, πήγε ένας νέος με εγγυητική επιστολή ό,τι ήταν γυιός βασιλέα να συζητήσουν για μία παραγγελεία, προίκα για την αδερφή του. Για τα κατωσέντονα, τα πανωσέντονα, τις μαξιλαροθήκες, τις κουβέρτες, τα φουστάνια και για όλα τα κουλουπου που πρέπει να έχει στο σεντούκι της μία βασιλοπούλα. Γυναικοδουλειές μεν, αλλά η μάνα τους είχε πεθάνει και ο πατέρας του με το δεξί μάτι έβλεπε κοριτσάκια στρουμπουλά από 18 και κάτω και με το αριστερό αγοράκια μοσχοαναθρεμμένα! Άρα, δεν είχε καιρό για να τρέχει για τα προικιά της κόρης του.
Ο νέος όμως, όταν είδε την όμορφη κόρη Αράχνη έπαθε κάτι που μέχρι τώρα δεν το είχε ξαναπάθει. Την ερωτεύτηκε κατακούτελα!
- Λαμβάνω την τιμή να σας ζητήσω το χέρι σας της λέει και αρχίζει να την κυνηγάει!
- Τι λες ρε σαχλέ και τι κάνεις εκεί και έξω τα κουλά σου από το βρακί μου, του απαντάει η όμορφη κόρη! ποιός είσαι εσύ που θα με βάλεις να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου με όλο σου το σόι, με την σκούπα, με μπουγάδες, μπροστά στο τσουκάλι 3 φορές την ημέρα και με έξι-εφτά κουτσούβελα να κρέμονται στο βυζί μου και εσύ να μπεκροπίνεις με τα πόδια επάνω στο τραπέζι μπροστά από την τηλεόραση;
- Θα σου βάλω κουλούρα, θα σε κάνω βασίλισσα μου και θα κονομάς μαζί μου!
- Ψιτ, τρίχες, με υποχρέωσες. Εγώ καλέ μου κονομάω του κερατά, είμαι η καλύτερη υφάντρα της Ελλάδας, υφαίνω καλύτερα και από την θεά Αθηνά!
Αλλά για να είσαι σίγουρος ξαναπέρασε αύριο να σου πω οριστικά!
( αχ! θα γίνω βασίλισσα!)
Ο διάβολος που εκείνη την στιγμή δεν είχε τι να κάνει γιατί τα παιδιά του έλειπαν εκδρομή στο Πήδημα, στον Άγιο Φλώρο και στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας, άκουσε την κουβέντα, έτρεξε στην Αθηνά και της τα λέει όλα χαρτί και καλαμάρι.
Η Αθηνά, που το μυαλό της ποτέ δεν αεριζόταν από την περικεφαλαία που φορούσε έγινε έξω φρενών...όπως πάντα!
Μεταμορφώθηκε σε πλούσια γριά, και πηγαίνει να συναντήσει την μικρή Αράχνη.
- Κόρη μου της λέει, από μακρυά έρχομαι και θέλω προικιά για την εγγόνα μου να υφάνεις, η φήμη σου έχει φτάσει μέχρι το Σουφλί...
-Σουφλιώτα είσαι γιαγιά;
- Ε, ναι, εκεί που έχουν το καλύτερο σουφλέ και τα καλύτερα μεταξωτά, δώρα της θεάς Αθηνάς!
Η μικρή κουφάθηκε, τα πήρε στο κρανίο για δεύετρη φορά. Κοκκινίζει, πρασινίζει και της απαντάει με ασέβεια.
- Η Αθηνά, που το μυαλό της έχει κουρκουτιάσει, μπροστά μου δεν πιάνει ούτε ένα χαρούπι τσακιστό και τα μεταξωτά στο Σουφλί είναι του εργοστασίου μου!! Handemade!
- Ξεκόλλα κοπέλλα μου της λέει η θεά! είναι ντροπή να μιλάς έτσι!
βάλε μυαλό.
- Πρις, της λέει η μικρή και της δείχνει τον αγκώνα της, την αλήθεια λέω.
Τρελάθηκε η θεά, πετάει τα ρούχα της γριάς , παίρνει και πάλι την περικεφαλαία μορφή της, χτυπάει το σανδάλι της στο χώμα και λέει στην μικρή.
- Μωρή τσούλα, ποιός σε έμαθε να υφαίνεις; η μάνα σου που δεν είχε βρακί να φορέσει η εγώ;
- Η αλήθεια είναι ...η ξαδέρφη της κουμπάρας της αδερφής της μάνας μου, και βρακιά μεταξωτά είχαμε πάντα να βάλουμε στον κώλο μας!
Αφηνίασε η θεά πήγε να την κάνει καρβουνάκι για τα καντήλια αλλά κρατήθηκε και της λέει.
- Με παραβγαίνεις σε ένα τραπεζομάντηλο 1.112,50 x 2.642,40;
Η μικρή, τινάζει με σκέρτσο και ιδέα το τσουλούφι της, κουνάει το μηλαράκι κωλαράκι της πέρα-δώθε και κάθεται με χάρη στο σκαμνάκι του αργαλειού και αχ...
- Είσαι έτοιμη; μπρος, πάμε λέει στην θεά.
Ο αγώνας αρχίζει και κρατάει 138 ώρες, 48 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα.

- Καλά, εσύ δεν κουράστηκες; την ρωτάει η θεά μετά από πέντε άγρυπνες ημέρες.
- Καλέ, από τι να κουραστώ; εμένα τα χέρια μου πετάνε! της απαντάει η Αράχνη.
Το έργο τελείωσε. Η κατακουρασμένη θεά, παίρνει στα χέρια της το έργο της Αράχνης και ψάχνει για ψεγάδια. Το κοιτάει από την μία μεριά, το κοιτάει από την άλλη, ψάχνει να βρει κάποιο ελάττωμα, αλλά μάταια! Ήταν το καλύτερο έργο που είχε δει ποτέ στην θεική ζωή της.
Η μικρή όμως, στο έργο της Αθηνάς, βρίσκει κάποιες τρυπούλες κάποιους ξεχασμένους πόντους και...
- Ξέρετε το δικό σας έχει τρύπες και ε, ε,..... είδατε, της λέει, είμαι η καλύτερη!!!
Η Αθηνά θυμωμέμη και τυφλωμένη από την ζήλεια της, καταπατάει, ξεσκίζει και κάνει χίλια κομμάτια το υφαντό της μικρής Αράχνης. Επάνω στα νεύρα της και τον θυμό της την χτυπάει μερικές φορές με το αδράχτι στο προσώπο και της το κάνει άστα να πάνε!
Η Αράχνη όταν είδε την καταστροφή της ομορφιάς της και το βασιλόπουλο και τον θρόνο να κάνουν φτερά αποφασίζει να κρεμαστεί στο δέντρο της αυλής της.
Η θεά αφ' ενός την λυπήθηκε - ίσως δεν ήθελε να περάσει της μικρής - και αφ' ετέρου δεν την άφησε να πεθάνει για να μην έχει με δαύτη προβλήματα η θεία της η Δήμητρα στον κάτω κόσμο. Την μεταμόρφωσε λοιπόν στο γνωστό έντομο και την καταράστηκε να είναι πάντα κρεμασμένη στα δέντρα και να υφαίνει.