Σαλιγκάρι
Κάποτε, συγκεντώθηκαν όλα τα ζώα και άρχισαν να κατηγορούν τους ανθρώπους
για τα πράγματα που τους παίρνουν.
- μου παίρνουν το γάλα μου λέει η αγελάδα!
- μου παίρνουν τα πούπουλά μου λέει η χήνα!
- μου παίρνουν τα αυγά μου φωνάζει η κότα!
- εμένα μου παίρνουν τα κρέας μου λέει το γουρούνι!
- και εμένα με κυνηγάνε για το λίπος μου λέει η φάλαινα!
Αφού μίλησαν σχεδόν όλα τα ζώα και είπαν τα παράπονά τους έφτασε και η σειρά του σαλιγκαριού.
- εγώ, έχω κάτι το οποίο σίγουρα θα μου το έπαιρναν εάν θα μπορούσαν. Κάτι που
ποθούν περισσότερο από όλα τα πράγματα!
- εγώ, έχω χρόνο!
( ένα ταχυδρομικό περιστέρι πετάει με 80 km/h και με ευνοικό αέρα φτάνει τα 170 km/h. Και όμως ποτέ δεν θα φτάσει το γεράκι το οποίο όταν από ψηλά ρίχνεται στο θύμα του φτάνει τα 290 km/h. Το σαλιγκάρι κάνει 0,003 km/h δηλ. 3 μέτρα την ώρα! )
posted by nyctolouloudo at 1:02 π.μ.
36 Comments:
mono ta "schneken" ap to bäckerei trww.ok asxeto ligo.
nai o xronos megalo pragma.
Σοφό!!
Οι φώτο τέλειες!
Απόλυτο δίκιο έχει το σαλιγκάρι. Καλησπέρα
Αχ... ξαπόστασα λίγο. :-)
Mμμ..συμφωνώ!
Δε με λές...που τις βρίσκεις αυτές τις τόσο τέλειες φωτό;;ε;;!!
εννοειται οτι τις βροχερες μερες περπαταμε κανοντας ζιγκ ζαγκ στο δρομο αποφευγοντας τα σαλιγκαρακια,ε;κι επειδη συνηθιζουν να τρωνε τα λουλουδακια στις γλαστρουλες δεν τα σκοτωνουμε,οοοοοχι βεβαια!απλα τα πεταμε στον κηπο του γειτονα,με προσοχη ομως,ουτε να μας δει ο γειτονας αλλα ουτε να σπασει το καβουκι τους!!:-0
Σωστός ο σαλίγκαρος!!!!;)
σουλιγκούρι ,σουλιγκουρούκι μου...
(έτσι πρέπει να τους μιλάμε για να μας καταλαβαίνουν... όπου α θα βάζουμε ου... κουτούλουβες?)
τι κουλού που του λες!!!
ουλήθειου εμείς σε λίγο μπαινουμε στο δύο χιλιούδες επτού , εσύ??
;o))
:)
Επιτέλους το βρήκα. Είμαι σαλιγκάρι στο σώμα ιππόκαμπου! Εντάξει πάω για ύπνο, το κείμενο υπέροχο, οι φωτογραφίες ένα άλλο κείμενο μόνες τους και καλήνυχτα σου. Να ονειρευτείς σαλιγκάρια να καλπάζουν πάνω σε ιππόκαμπους (κοιμήθηκα).
country girl, καλώς ήρθες...ε, εκεί στην εξοχή θα έχει πολλά σαλιγκάρια!
ONOMATODOSIA, άσχετο ξεάσχετο είναι πάντως νόστιμο!
Mirca, η σοφία στα ζώα πάει και όχι στους ανθρώπους ...ενίοτε και στα βουνά!
renata, πάντως δεν θέλω να κλείσω ραντεβού με σαλιγκάρι!
@ mindy, σιγά βρε, κάτω οι ποδάρες σου από το τραπέζι...
λουκούμι και νερό θέλεις;
@ Exilio, psssssss!
ένα θα σου πω!! σε τοστάδικο, κάτω από τα μαρουλόφυλλα!
@ Ευα, και εγώ στον γείτονα τα στέλνω...δεν αντέχουν τα νεύρα μου τις πολύωρες επισκέψεις!
@ evelina_z13, τέλως πάντων..μα όλοι λάθος είμαστε ;
@ Μaika,
δεν ξέρω πόσα χρόνια θα περάσουν μέχρι να σου απαντήσει το σαλιγκάρι αλλά μέχρι τότε θα αφήσω το μπλογκ ανοιχτό!
@ minimastoboukali, πάντως το δικό σου θα φτάσει πιο γρήγορα από της Maikas!
καλώς ήρθες!
@ Νερίνα, πρέπει να αλλάξω γυαλιά...2 φορές διάβασα ιπποπόταμου!
για σκέψουν και την εκδοχή αυτή!
θα ειμαι πολυ κυνικη αν πω πως εγω τους κοχλιους τους τρωω μπουμπουριαστους??
μα δε το ξανακανω μετα απο αυτο το ποστ..δε το ξανακανω..την καλημερα μου!!να μας τρελλαινεις!!
@ με το φεγγαρι αγκαλια,
όπως πάντα εντός θέματος.
αλλά πως τους τρώνε μπουμπουριαστούς;
όταν ήμουν μικρή και έκανα ζημιές κατά λάθος ( γιατί τώρα τις κάνω σκοπίμως ) μου φώναζε η μάνα μου ό,τι θα με μπουμπουριάσει/ ή κάτι παρόμοιο/ και εγώ νόμιζα ό,τι αυτό έχει σχέση με φυλακή....
Ω, καλησπέρα. Τι ωραίο αφιέρωμα.
Είχα κάποτε, για κάποιο διάστημα, ένα σαλιγκάρι που το έλεγα Φωκίωνα. Το είχα βρει πολύ μικρό μέσα στα χόρτα που είχα πάρει από τη λαϊκή. Μου φαινόταν πολύ μικρό και ευάλωτο και αποφάσισα να το κρατήσω να μεγαλώσει λίγο. Ήταν και λίγο γκραν γκινιόλ η περίπτωσή του αφού είχε μείνει στο ψυγείο κάμποσες μέρες μαζί με τα χόρτα και φοβόμουν πως θα είχε πάθει υποθερμία.
Ένυγουέι, ανέρρωσε γρήγορα και όταν πια άρχισα να το μαζεύω από τους τοίχους και τα ταβάνια το πήγα στην εξοχή. Ήταν στην Κρήτη και έλπίζω να μην κατέληξε Φωκίωνας μπουμπουριστός.
Μπούμπουρα είναι το μπρούμυτα εις την κρητικήν και μπουμπουριστά τα σαλιγκάρια που τηγανίζονται με το άνοιγμα του κελύφους προς το τηγάνι, μπρύμυτα δηλαδή, αλευρωμένοι και με δενδρολίβανο.
Αχ, οι Φωκίωνες του κόσμου τούτου...
Τι τραβάν τα καημένα κι αυτά .. μπουζουριαστά ,κοκκινιστά..
τηγανητά.....μπλιαχχχχχχχχχχχ
ότιθες τα κανουμε....
καλά έκανε και το σκασε ο αλλος από το πιάτο ....μαζί του κιεγώ!!
@ McKat, με το αυτοκίνητο τον πήγες ή με τα πόδια;
πάντως δεν ξέρω κανένα Φωκίωνα και δη σαλιγκάρι!
κάποιος φίλος μου λέει τον σκύλο του Τρύφωνα!
@ seva, μπουμπουρι(α)στά είπαμε!
να με μπουζουριάσει ήθελε η μάνα μου!δηλ.να με βάλει φυλακή!
μπράβο που μου το θύμησες!
Όταν είδα τις φωτογραγίες σκέφτηκα να βάλω κι εγώ μία από σαλιγκάρι (όχι για αντίπραξη) αλλά μετά σκέφτηκα: "που πας ρε Καραμήτρο;" Μετά απ' αυτές τις εκπληκτικές φωτό που να βάλω εγώ τη δική μου! Αλήθεια, εσύ τις έφτιαξες αυτές; Γιατί αν είναι δικές σου χάνεσαι...
Καλημέρα.
Πολύ χάρηκα που δεν έχω φάει ποτέ σαλιγκάρι.
Πολύ!!!
Για να έχει κι'άλλο χρόνο...
Ανάσα το μπλογκ σου νυχτολούλουδο...
απο τα πιο ωραία post σου
πραγματικά υπέροχες φωτογραφίες
καλη βδομάδα
Κάτι άσχετο...σου είναι εύκολο να μου δώσεις πάλι εκείνο το λίνκ απο το φόρουμ με τις γυναικείες φωνές..παρσκέ το χάσα..πλίζ!
Ίσως γι αυτό είναι τόσο νόστιμα τα άτιμα!
μωρε τα ΄΄μπουζουριάζουμε΄΄ τα καημενα ,,ακου που σου λεω!!
Υπεροχες οι φωτογραφιες σου!
Οσο για τον χρονο..... ολοι τον κυνηγαμε!!
Τα φιλια μου!!
@ Epicuros,ε όχι και καραμήτρος...
βγάζω καλές φωτογραφίες αλλά όχι, αυτές δεν είναι δικιές μου!
@ allmylife, κάποτε έτρωγα και βατράχια και χελώνες και σαλιγκάρια ( είμαι παμφάγο ζώο), τώρα τα έχω σταματήσει.
@ melomenos, καλώς ήρθες! το δικό σου μπλογκ μου φέρνει δυσκολίες. δεν μπορώ να μπω. καλή εβδομάδα και σε σένα!
@ Exilio, οκ! το έβαλα στο μπλογκ σου.
@ Nyktipolos τα τρως και εσύ; σου συνιστώ να κόψεις την συνήθεια αυτή!
@ seva, για να το λες κάτι θα ξέρεις!
@ annamaria, έγραφες όταν απαντούσα!
κυνηγάμε τον χρόνο και ξεχνάμε να ζούμε!
Αυτό το "ξεχνάμε να ζούμε" πολύ με άγγιξε!
Heliotypon, καλησπέρα!
έτσι είναι!
κάτω από αυτές τις συνθήκες που ζούμε ....ζούμε χωρίς να ζούμε!
Λοιπόν ΔΕΝ θα τα πάμε καλά εμείς οι δυό!!!!!!!!!
ΔΕΝ (σε) ΑΝΤΕΧΩ ΠΙΑ (νούμερο 1),να μπαίνω σε όμορφα ποστ και να βρίσκω ΠΕΖΑ σχόλιά σου :(
Με προσγειώνεις
Απορώ πως και δεν μαγείρεψες -ειλικρεινά απορώ- τα έρμα τα σαλιγκαράκια!!!!!! Αλλά είμαι σίγουρη πως αν σου άρεσαν θα έβρισκα συνταγή για κοχλούς στο γκριλ :P
Φιλάκιααααααααα
@ Alkyoniiiiiiiiiiiiiiii! τι το έκανες το μπλογκ σου;
χάθηκαν όλα στο μπουκάλι;
Μόλις σταμάτησε η βροχή
κι ένα μικρό σαλιγκαράκι, έκανε την εμφάνισή του.
Βγήκε απ’ το καβούκι του και άρχισε να σέρνεται.
Τι περιμένεις? Πάτα το, πάτα το!
Δροσίζεται στο βρόχινο νερό
και χαίρεται τη ζωή του και την ελευθερία του
Αφουγκράζεται τους ήχους, παίζοντας με τις κεραίες του.
Τι περιμένεις λοιπόν? Πάτα το, πάτα το!
Ίσως ξύπνησε για να βρει το ταίρι του
γιατί ξέρει ότι όλα τα σαλιγκαράκια, κάνουν βόλτες μετά τη βροχή.
Ψάχνουν για τροφή, για νερό και φοβούνται μόνο τον άνθρωπο.
Πάτα το λοιπόν! Λιώσε το κάτω από τις μπότες σου!
Ίσως να ήρθε η ώρα που πρέπει να πεθάνει
και ίσως να γνωρίζει ότι όλα τα σαλιγκαράκια, πεθαίνουν άδοξα.
Γίνονται μεζές ή χαλκομανία, κάτω από τα πόδια των ανθρώπων.
Τι περιμένεις καλέ? Πάτα το, στέρησέ του τη ζωή!
Κάποια στιγμή
όλα τα όμορφα πράγματα τελειώνουν
όπως η ζωή ενός μικρού σαλιγκαριού
που παίζει αμέριμνο στα νερά της βροχής.
Ήρθε και γι’ αυτό το τέλος του
γιατί εσύ αποφασίζεις για την ζωή του....
Τι περιμένεις λοιπόν? Πάτα το, πάτα το!
:) :) :)
Αααααααα πανέμορφα ! Εχω ένα κατοικίδιο , τον έχω μέσα σε ένα τάπερ πάνω στο τραπέζι !
@ Γιωργος_Κ, το γραπτό σου μου θύμησε αυτούς που κάθονται κάτω στον δρόμο και φωνάζουν στον/στην που θέλει να πηδήσει από τον έκτο όροφο..
πήδα, πήδα!
ναι, τα πατάμε χωρίς να σκεφτόμαστε καθόλου τι κάνουμε.αλλά δεν είναι μόνο τα σαλιγκάρια, είναι πολλά που λιώνουν κάτω από την ανθώπινη μπότα!
@ ellinida, το ξέρω, το έγραψες! έχει όνομα;
το μπλογκ μου ΔΕν έπαθε τίποτε...
απλά αρνείται επισκέψεις από πεζά άτομα
σμουτς!!
@ Alkyoni,το ξέρω. είμαι μπαναλ χωρίς ίχνος ρομαντισμού!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home