Meeting Point Berlin

Το Βερολίνο, η μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας, δεν έχει μόνο αμέτρητα μουσεία, μοντέρνα, φουτουριστικά ή παλιά επιβλητικά κτίρια, αρχιτεκτονικά μνημεία, θέατρα, φαρδιές λεωφόρους και πεζοδρόμια, ποδηλατόδρομους, αυτοκινητόδρομους, ατελείωτα δάση, ποτάμια, 2.500 πάρκα, αμέτρητες λίμνες, κανάλια, ζωολογικούς κήπους με 14.000 είδη ζώων (τουλάχιστον ο ένας, ο άλλος δεν ξέρω ), μπυραρίες, μπαρ, χιλιάδες εστιατόρια από όλο τον κόσμο.
Το Βερολίνο έχει και την εξοχή του. Την πρώην Ανατολική Γερμανία.
Στην εξοχή ή πρώην Ανατολική Γερμανία δεν πηγαίνουμε για να ηρεμήσουμε, να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα, για την πολυχρωμία της φύσης, το πράσινο ή να μοσχομυρίσουμε πεύκο ή έλατο ή το νερό της βροχής ή για να δούμε πουλάκια, λαγουδάκια ελαφάκια, αγρούς και λιβάδια ή τα ηλιοβασιλέματα γιατί τα έχουμε απλόχερα και εδώ.
Το Βερολίνο ναι μεν έχει πολλά ζώα αλλά δεν έχει νέφος, καυσαέρια κλπ κλπ σχεδόν καθόλου. Ούτε και για να κατακτήσουμε τις ψηλές βουνοκορφές γιατί εδώ κοντά και σε λογικά χιλιόμετρα δεν υπάρχουν.
Κάθε εξόρμηση στην εξοχή γίνεται για την βόλτα μας, για το έτσι μας, για καινούργιες γαστρονομικές ανακαλύψεις, για να τρέξουμε στους καινούργιους αυτοκινητόδρομους και γενικά για να δούμε τι έχουν καταφέρει μετά από τόσα χρόνια οι Ανατολικογερμανοί, να γελάσουμε ή να τρομάξουμε όπως κάναμε τόσα χρόνια με την άποψη της αισθητικής τους, τα γούστα τους, την νοοτροπία τους.
Και μένουμε με το στόμα ανοιχτό τις περισσότερες φορές γιατί ανακαλύπτουμε αστεράκια, αστέρια, διαμάντια και ομορφιές! Αυτή η πρώην ανατολική Γερμανία, που την έβλεπες με βλέμμα συμπόνιας και λύπησης για την κατάντια της, την μιζέρια της, γίνεται μία ζωντανή και ενδιαφέρουσα χώρα, αναδιανορφώνεται διαρκώς και αρχίσει να καλύπτει τα γούστα και του πλέον απαιτητικού!

ΥΓ, οι τέσσερες πρώτες φωτογραφίες είναι από το Βερολίνο, οι άλλες από την ανατολική Γερμανία.

Βενετία

Η Βενετία θέλει να δείξει καινούργιο πρόσωπο.

Οι καιροί των τσαλακωμένων και ατημέλητων τουριστών, του topless και η θέα της αρκουδότριχας στο αντρικό στήθος είναι παρελθόν. Ετικέτα και savoir vivre made in Venice!
Η πόλης θέλει να μάθει στους τουρίστες τρόπους καλής συμπεριφοράς.
Καινούργιοι τουριστικοί νόμοι.
Απαγορεύεται να κυκλοφορούν στα δρομάκια και στις πλατείες της πόλης άντρες και γυναίκες χωρίς μπλούζες...
Πρόστιμο σε αυτούς που ξαπλώνουν αγκαλιά με την κούραση τους και το έτσι θέλω τους σε δημόσιους χώρους για να ξεκουράσουν τα πρησμένα ποδαράκια τους ....
Απαγορεύεται στο τουριστικό κοινό να καταναλώνει κάθε είδους φαγητού εκτός εστιατορίων...δηλ, τέλος το σάντουιτς ή η πίτσα στο χέρι και ο κώλος στις σκάλες του Αγίου Μάρκου, - το σαλόνι του κόσμου είναι ρε και όχι το πλατύσκαλο της γειτονιάς σας και τα λιοντάρια να τα βλέπετε με τον κατάλληλο σεβασμό δεν είναι τα γιδοπρόβατα του χωριού σας... και τέρμα οι ο sole mio στο κανάλι grande ρομαντικές βαρκάδες με σαγιονάρα στις γόνδολες γιατί το κόκκινο χαλί τους θα το πατάνε μόνο γόβες Vuitton με ασορτί τσάντες-
Και το σαλόνι της Ευρώπης για να πετύχει όλα αυτά δημιούργησε την καινούργια alla Veneziana τουριστική αστυνομία!!!!!
Μόνο με αυτά τα κωλοπερίστερα που έχουν καταχέσει όλη την πόλη και όλο τον κόσμο, που είναι μέχρι και το τελευταίο τους φτερό γεμάτα αρρώστειες και μικρόβια. (αλήθεια αυτός που φώναζε φτεράάά, φτεράάά, φτεράάά στην Αθήνα υπάρχει ακόμα;) και που όταν φυσάει ο γαρμπής σε ψυχαγωγεί η βρώμα της λιμνοθάλασσας τι θα γίνει;

Quiz:

Τι δείχνει η πάρακάτω φωτογραφία;














Περάστε (γ)κόσμος....! περάστε (γ)κόσμος....!
Για μικρούς και μεγάλους κάθε ηλικίας, για άντρες και γυναίκες!
Όταν θα το βρήτε θα βάλω και τις υπόλοιπες.

Κ Προυστ,

και εμείς τα φύκια έχουμε σκέψη ανεξάρτητη...
μέχρι και η νερίνα κατάλαβε ό,τι είμαι για τα φύκια και μου πέταξε στα χαμηλά, αουτσσσς,
το μαδημένο και καταδαγκωμένο μπαλάκι του Ματού.
-Ή απαντάς ή σε κάνει ο άσπρος τίγρης μου ο Ματού μιά χαψιά....μου λέει!
-Σιγά τα ωά του τίγρη σου...και απαντάω.














1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
α) Να την κόβω στα τρία και να υποκύπτω στους πειρασμούς !!!
β) Να παίζω με τις πατάτες πουρέ και την φάβα.
Φτιάχνω δρόμους, βουνά, αεροδρόμια....

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Δεν σηκώνομαι... κοιμάμαι την ημέρα και ξυπνάω τις νύχτες.

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Όταν είδα πριν από πολλά χρόνια το Λούφα και Παραλλαγή
του Νίκου Περάκη!
Ήταν στο Βερολίνο στο φεστιβάλ, γελάγαμε εμείς με τους διαλόγους και τα σύμβολα, γέλαγε πλάι μου και ένας Γερμανός.
-Γιατί γελάς εσύ; τον ρωτάω...ξέρεις Ελληνικά;
-Όχι μου λέεει, αλλά γελάω που γελάς εσύ!

Συνήθως χαμογελάω....

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Υπομονήήήή, υπομονήήήήηηη...

5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Δεν μπορώ να κάθομαι με τις ώρες στα εστιατόρια ή στις ταβέρενες
και μουλαρώνω.

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Μόνο στα δικά μου,
στους άλλους το κρατάω Μανιάτικο.

7.Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με την μικρή Λουλού και τον Rantaplan!

8. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Εγώ μόνο!
ε, και λίγο ο άντρας μου που με αντέχει...

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Ο γύρος του κόσμου.

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Στρατής Τσίρκας, Αντώνης Σαμαράκης, Μενέλαος Λουντέμης, Νίκος Τσιφόρος,
Eugenio Scalfati.

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να έχει σαν πρώτυπο τον Αθ. Διάκο.....

12. … και σε μια γυναίκα;
Την παιδική αφέλεια....
και το ό,τι είναι γυναίκα φτάνει!

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Όλοι και κανείς.

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Δεν κάνω μπάνιο με σφυρίχτρα αλλά βρίζω..
γμτ τον πούστη που τραβάει νερό...μιά στο καφτό και μιά στο κρύο..
Keine Panik auf der Titanic, keine Panik auf der Titanic.

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Των θρησκευτικών, τελευταίο θρανίο, έριχνα ύπνους και όνειρα γκομενικά και μου ήρθε στο δόξα πατρί στο κεφάλι...

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Ponette.

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Henri Matisse.

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
To Μαύρο σε όλες τις αποχρώσεις του, μαύρο με μαύρο σκούρο, μαύρο με μαύρο πιο σκούρο, μαύρο με μαύρο κορακί, μαύρο με μαύρο μαυρί, μαύρο με μαύρο του θανατά, μαύρο με μαύρη μαυρίλα πλάκωσε...

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Τον γυιό μου!

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Γενικά το νερό, νερό καυτό, νερό ζεστό, νερό κρύο, νερό με παγάκια, μόνο παγάκια, ή σόδα...!

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Γι' αυτά που δεν έχω κάνει..
τα άσχημα και πονηρά ε;

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Την βρώμα, τις μελιτζάνες και τις κατσαρίδες
και δεν μπορώ να ακουώ την κιμωλία να τρίζει στον πίνακα, τα πηρούνια ή μαχαίρια στο πιάτο, να πιάνω βελούδο, μεταξωτό, ροδάκινο ή μπαμπάκι....ανατριχιάζω.

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Δεν γράφω αλλά μου αρέσει να τρώω τα νύχια μου.

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Οι κατσαρίδες και οι καρχαρίες, γι' αυτό δεν πάω στα βαθειά...
ψαρεύω από έξω καλόγριες και τις δίνω στις αλανιάρες γάτες.


25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν με συμφέρει...

26. Ποιο είναι το μότο σας;
Τι είπες παιδί μου; μιλάμε για το περ-γαμώτο;
Α! ωραίο επιδόρπιο και μετά παστελάκι με νερό...
(δεν έχω μοτό αλλά μαύρο πεζώ)

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Δεν θέλω να πεθάνω για τα επόμενα 5000 χρόνια,
μετά βλέπουμε.

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Δεν υπάρχει Θεός, αλλά εάν , λέμε εάν.. θα ήθελα να μου πει: σου ζητάω συγνώμη και να πέσει στα πόδια μου για να τον φτύσω....

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Μονοκύτταρου φυκιού.

Εφτά τραγούδια

Εφτά τραγούδια θα σου πω
για να διαλέξεις τον σκοπό
που θα μου πεις
και θα σου πω
το σ' αγαπώ...

Μου γράφει η renata. Γράψε για τις μουσικές της ζωής σου!

Η μουσική δεν είχε σχεδόν ποτέ ιδιαίτερους σταθμούς στη ζωή μου.
Μεγάλωσα από 2-6 χρονών πάνω και μέσα σε ένα καμπαρέ που είχε και το όνομά μου.
Ο ιδιοκτήτης του ήταν ο πατριός μου και ταυτόχρονα δεύτερος ξάδερφός μου!
Δεν ξέρω και δεν θυμάμαι τα τραγούδια της εποχής αυτής αλλά το λαικό τραγούδι που ήταν μόνο για τις ταβέρνες τότε, όπως το Μαντουβάλα, Ζιγκουάλα, περασμένα ξεχασμένα, άναψε το τσιγάρο, δεν με πόνεσε κανείς, απόψε κάνεις μπαμ, κλπ κλπ, μετακόμισε στα αριστοκρατικά σαλόνια των σπιτιών, στις πίστες, στον κινηματογράφο. Από λουλούδι του μπαξέ έγινε λουλούδι του ανθοπωλείου. Το λαικό τραγούδι γίνεται μόδα, κυριλέ, γράφονται σουξέ και σουξεδάκια και ο κόσμος το τραγουδάει στις οικογενειακές εκδρομές, στις παραλίες. Το ρεμπέτικο που ήταν τραγούδια των χασικλήδων ήταν ακόμα περιθοριακό.
Τα πρωινά το έσκαγα συχνά από το σπίτι και κατέβαινα στο καμπαρέ για να ακούσω τις πρόβες των κοριτσιών στα τραγούδια. Η ορχήστρα με τα μπουζούκια. Η Λίτσα, η Σούλα, η Φανή, η Πίτσα. Με ανεβάζανε στην πίστα και μαζί τους τραγούδαγα:

Άμα θες να φύγεις φύγε
άμα θες να κλάψεις κλάψε
να γκρινιάζεις μόνο πάψε
δεν μπορώ να τ' ανεχτώ
ή
Φουστανάκι με καρό
και από μέσα το φουρό
κι από μέσα από το φουρό
τι κορνάκι(ναι, έτσι) λυγερό!
ή
Είμαι και εγώ
ένα καράβι τσακισμένο

Μετά έπαιρνα το μικρόφωνο και τραγουδούσα μόνο " Το γελεκάκι που φορείς"
Τι να έγιναν αυτά τα κορίτσια ;
Όχι, δεν ήταν καμπαρέ, κέντρο διασκέδασης ή κοσμικό κέντρο το έλεγαν, με λουλουδούδες, με τραπέζια, ποτά, με μερακλωμένες παρέες , οικογένειες που διασκέδαζαν χωρίς παιδιά, με την αφρόκρεμα της πόλης και τα κορίτσια στην πίστα με τα στενά λαμέ φορέματα, όρθια ή στην καρέκλα, να τραγουδάνε Μαίρη Λίντα, Καίτη Γκρέυ, Πάνο Γαβαλά, Νίκο Γούναρη, Φώτη Πολυμέρη, Γιώτα Λύδια, Ρία Κούρτη, Στέλιο Καζαντζίδη. Οι πιο θερμόαιμοι εργένηδες και οι πιο καυλωμένοι παντρεμένοι, τους προσέφεραν τριαντάφυλλα και αφού δεν μπορούσαν τότε να πιάσουν κώλο, στήθος ή μπούτι, τους αρκούσε το χειροφίλημα και το υγρό παντελόνι τους! Και εγώ, τα βράδυα ξαπλωμένη το ξύλινο πάτωμα και με το αυτί κολλημένο επάνω του για να πιάσω κάποιο ήχο και η γιαγιά στο άλλο δωμάτιο να ακούει Αττίκ.














Όχι, στην πραγματικότητα δεν ήταν ούτε και κοσμικό κέντρο, δηλ. ήταν μέχρι μία ορισμένη ώρα. Μετά ήταν λέσχη. Λέσχη χαρτοπαικτική, κλειστή, για ορισμένα εκλεκτά άτομα, λα κρεμ ντε λα κρεμ της πόλης με τον παρά στο πορτοφόλι και μακρυά από τα μάτια της οικογένειας και της αστυνομίας. Είχα ακούσει πολλά και διάφορα για πολλούς αλλά δεν είχα δει τίποτα. Μόνο που ο ιδιοκτήτης του, πατριός μου και ξάδερφός μου, έπαιζε και αυτός παθιασμένος χαρτιά. Κέρδιζε ελάχιστα και έχανε πολλά!

Τις φασαρίες στο σπίτι μας, όταν είχε χάσει στα χαρτιά τις θυμάμαι.

-Λεφτά, θέλω κι' άλλα λεφτά, οι γονείς σου είναι γιατροί και έχουν!
Κάποτε τους είδα ουρλιάζοντας να στοχεύει ο ένας τον άλλο με μαχαίρια! Φωνές η μάνα μου, φωνές ο πατριός μου, φωνές η γιαγιά μου, μέχρι που φτάσανε στον χωρισμό.
-Έλα μαζί μου, μου λέει ένα απόγευμα, θα πάμε στο λούνα - παρκ να δεις τον γύρο του θανάτου, ξέρω ό,τι σου αρέσει ε;
Και εκεί κάπου μεταξύ μαλλί της γριάς, πρώτης ρόδας και δεύτερου γύρου της κόκκινης μοτοσυκλέτας μου σκάει το μυστικό.
-Εγώ και η μητέρα σου χωρίζουμε. Ίσως να τον ρώτησα το γιατί, ίσως αν δεν με αγαπάει πια, ίσως άμα φταίω εγώ, άμα θα τον ξαναδώ, αν θα με πάρει μαζί του, ίσως και άλλα πολλά....ίσως και τίποτα από όλα αυτά.
-Ξέρω ό,τι πηγαίνεις τα πρωινά στο κέντρο και τραγουδάς με τα κορίτσια ή μόνη σου στην πίστα " Το γελεκάκι που φορείς" . Το αγόρασα σε δισκάκι και στο δίνω για να με θυμάσαι. Αυτό, θα είναι ο κρίκος της αλυσίδας που θα μας ενώνει. Θέατρο και κούφιες υποσχέσεις σε ένα εξάχρονο παιδί. Ποτέ δεν τον ξαναείδα.
Το άκουγα κλαίγοντας με τις ώρες, με τις ημέρες, με τους μήνες, θέλω να γυρίσει πάλι ο Αντώνης φώναζα, θέλω να ανοίξει πάλι το καμπαρέ! μέχρι που κάποια ημέρα....
-Φτάνει πια! δεν σε αντέχω, δεν μπορώ να ακούω εσένα και να ακούω το τραγούδι αυτό πρωί, μεσημέρι, βράδυ ούρλιαξε η μάνα μου σαν τρελλή. Στο πρόσωπό της είδα ένα τέρας να βγάζει φλόγες, κεραυνούς και αστραπές από το στόμα της και κρακκκκ, έσπασε το 45άρι βυνίλιο βάναυσα.
Ήταν το πρώτο τραγούδι που σημάδεψε την ζωή μου και την σημαδεύει ακόμα.

Το γελεκάκι που φορείς
εγώ στο 'χω ραμμένο
με πίκρες και με βάσαν στο 'χω φοδραρισμένο.

Μετά δεν θυμάμαι τι άκουγα γιατί μάλλον έριχνα ύπνους και γιατί...ο αδερφός μου είχε το ραδιόφωνο, δίσκους, πικ απ, στην ιδιοκτησία του. Ήταν δικά του και μόνο γι' αυτόν. Τα δικά του δικά του και τα δικά μου δικά του. Κάπου στο βάθος του δωματίου του, άκουγα να τραγουδάει ο Adamo, η Βίκυ με την φωνάρα της στo l' amour est bleu, Petula ClarK, η Μούσχουρη, η Sylvie Vartan, ο Johnny Hallyday, o Τom Jones, ο Paul Anka, η μουσική του Paul Mauriat, κλπ. κλπ... και ο Σαββόπουλος που ποτέ δεν χώνεψα γιατί δεν είχα μία ντάου νταούλι θεία Μάρω να μου φτιάχνει χαλβά ή να λέει αουντουαντάρια, ούτε και κατάλαβα πως μπορεί ένας μέγας τράγος με ένα πριόνι και χτυπόντας το μαύρο τύμπανο να είναι πρωταγωνιστής στις κερκίδες που μόλις έπαθαν κατολίσθηση και να αφήνει πίσω του μιά τρύπα λέγοντας γεια χαρά σου στον Αντύπα.

Ξυπνάω από τον λήθαργο θυμόντας τα παλιά και το ρίχνω για χρόνια στο "Ο κυρ-Αντώνης" - για να τσαντίσω και να σπάσω ακόμα πιο πολύ τα νεύρα της μάνας μου με επιτυχία και που ήταν με έναν τρίτο άντρα και μεγάάάλο μαλάκα...-

Ο κυρ-Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή

μ’ ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ

Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά

κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά

Αχ κυρ-Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε

Τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να ’ρθει βροχή

Και τον θυμό σου πάντα ξεχνάμε σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε

σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή

Ο κυρ-Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί

γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί

Ότι ποτέ δεν έζησε, μες στ’ όνειρό του ζει

μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή

Αχ κυρ-Αντώνη...

Μα ένα βράδυ ο κυρ-Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί

κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να βρεθεί

Μα ο κυρ-Αντώνης δεν θα βγει ποτέ του στην αυλή

αφού για πάντα μες στ’ όνειρό του θέλησε πια να ζει

και ακούγοντας Νέο Κύμα. Αρλέτα, Γιώργο Ζωγράφο, Καίτη Χωματά, Πόπη Αστεριάδη, Γιώργο Ρωμανό, Λάκη Παππά κλπ κλπ... και κολλάω στον Λάκη Παππά με το τραγούδι του:

Κι ύστερα μου μιλάς για καλοκαίρι

κι ύστερα για το δάκρυ μου μιλάς

Πώς να στολίσω τα νερά

πώς να μιλήσω στ' άστρα

Κι ύστερα μου μιλάς για κάποιο αστέρι

κι ύστερα για μιαν άνοιξη μιλάς

Φέρε μου πίσω την αυγή

και πάρε μου την νύχτα

Κι ύστερα μου μιλάς για τα τραγούδια

που γίναν περιστέρια και φωτιές

Έφυγαν μες στο δειλινό

και πια δεν θα γυρίσουν

και στην Πόπη Αστεριάδη

Ρίχνω μαχαίρι και βρίσκω στόχο

ντέρτι που το 'χω ποιος να το ξέρει

Πιάνω λουλούδι κι ειν' η καρδιά σου

αγόρι γειά σου, μπες στο τραγούδι

Απόψε για σένα θ' ανάψω τ' αστέρια

να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια

θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι

σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι.

Βρίσκω κοχύλι στ' ακροθαλάσσι

μ' έχουν γελάσει τα δυο σου χείλη

Γίνηκε αύρα το ξεροβόρι

γεια σου αγόρι που σε ξανάβρα

Απόψε για σένα θ' ανάψω τ' αστέρια

να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια

θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι

σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι.

Από τα διάφορα πάρτυ, από δω και από εκεί στους δρόμους, με τον έναν και με τον άλλο ή την μία και την άλλη, από τα ξενύχτια στις ντισκοτέκ, γνωρίζω τους Sweets, Queen, Smokie,T-Rex, David Bowie, Jim Hendrix, Janis Joplin, Black Sabbath, Deep Purple, Nazareth, Uriah Heep, Scorpions, Middle Of The Road, The Mamas And The Papas, Bee Gees, Santana, Abba, κλπ κλπ.
και ακούω από το βράδυ έως το πρωί Abba!

The winner takes it all!

I dont wanna talk
About the things weve gone through
Though its hurting me
Now its history
Ive played all my cards
And thats what youve done too
Nothing more to say
No more ace to play

The winner takes it all
The loser standing small
Beside the victory
Thats her destiny

I was in your arms
Thinking I belonged there
I figured it made sense
Building me a fence
Building me a home
Thinking Id be strong there
But I was a fool
Playing by the rules

The gods may throw a dice
Their minds as cold as ice
And someone way down here
Loses someone dear
The winner takes it all
The loser has to fall
Its simple and its plain
Why should I complain.

The winner takes it all
The loser standing small
Beside the victory
That’s her destiny

But tell me does she kiss
Like I used to kiss you?
Does it feel the same
When she calls your name?
Somewhere deep inside
You must know I miss you
But what can I say
Rules must be obeyed

The judges will decide
The likes of me abide
Spectators of the show
Always staying low
The game is on again
A lover or a friend
A big thing or a small
The winner takes it all

I dont wanna talk
If it makes you feel sad
And I understand
Youve come to shake my hand
I apologize
If it makes you feel bad
Seeing me so tense
No self-confidence
But you see
The winner takes it all
The winner takes it all......

Οι Rolling Stones εκτός από το Angie που ήταν δώρο του Φριτς και το χορεύαμε παθιασμένοι (Γιώργο τον έλεγαν αλλά ήταν κατάξανθος) δεν με συγκίνησαν ποτέ.

Angie, youre beautiful, but aint it time we said good-bye?
Angie, I still love you, remember all those nights we cried?
All the dreams we held so close seemed to all go up in smoke.

Mου είχε κολλήσει και πει κάποια φίλη ότι μέσα από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης και εγώ το άκουγα περιμένοντας να φανεί...
Μου λέει και ένας άλλος γκόμενος : δικό σου το τραγούδι αυτό στο αφιερώνω και κολλάω στο Without You. Του κάνω και εγώ δώρο το The Sunny RoadTo Salina του Christophe που το ακούω και σήμερα.
Σε κάποια μου ισοπέδωση ακούγοντας Τάνια Τσανακλίδου τα Τραγούδια του μπαρ κόλλησα άσχημα και άργησα να ξεκολλήσω.
Ποτέ δεν έγινα οπαδός του Θεοδωράκη, αν και έτρεχα πάντα στα κρυφά καπηλειά με τις κιθάρες και την καπνιά του ξύλου ή του τηγανητού ψωμιού στη σόμπα, πιο πολύ γιατί ήταν και ο γκόμενος εκεί ή αργότερα στις συναυλίες του, αλλά φανατική του Χατζηδάκη, του Λοίζου, του Σπανού, του Μαρκόπουλου...
Έφυγα για την Γερμανία. 'Αγνωστη μεταξύ αγνώστων κλείστηκα στο καβούκι μου για χρόνια και κάπου - κάπου έβγαζα τις κεραίες μου έξω για να δω τα ζωντανά στη στάνη και τι καιρό θα κάνει... μένω στο χέρι με τα ζωντανά και χάνω την μουσική εξέλιξη από δικό μου λάθος.
Εκεί γνώρισα - όχι ό,τι δεν τους ήξερα με 8 χρόνια πιάνο - τους κλασσικούς.
Κοντσέρτο στο κοντσέρτο και οι φωνές οι δικές μου πολυβόλο! μέχρι που έμαθα να λέω όχι άλλον Wagner! όχι άλλη Brunhild! όχι άλλο Siegfried! καπουτ καμαρατ !
Λάτρεψα ορισμένους ή ορισμένα κομμάτια τους όπως την 6 του Βeethoven, τις 4 εποχές του Vivaldi, το Gymnopedie Νo 6 του Eric Satie, το Mornin Mood του Grieg, το Boléro του Ravel κλπ κλπ.

Γνωρίζω από μία ξαδέρφη μου την jazz που μέχρι τότε έκλεινα τα αυτιά μου στο όνομά της και γίνομαι οπαδός μόνο της γυναικείας jazz, της smooth jazz και της nu jazz. Αvantgarde jazz, new orleans, dixieland jazz ή chicago jazz κλπ κλπ δεν ακούω ...ή πολύ σπάνια.
Στην Πορτογαλία ακούω για πρώτη φορά Fado και κολλάω στην Cristina Branco στο cd Post Scriptum γιατί πέρασα υπέροχα τότε....
Αυτή τη στιμή; ε, αυτή τη στιγμή δεν έχω κανένα κόλλημα με την μουσική αλλά με puzzel.....

Σπαράγγια

Τα σπαράγγια αναφέρονται στην ελληνική μυθολογία ως ένα σπάνιο και από τα πιο ακριβά χορταρικά που μπορούσαν να γευτούν υψηλές κοινωνικές τάξεις με πλούσιο βαλάντιο και ήταν από τα αγαπημένα των Αρχαίων Ελλήνων. Με τους βλαστούς τους στόλιζαν τις νύφες στους γάμους. Οι Ρωμαίοι τα θεωρούσαν φαγητό πολυτελείας.
Τα σπαράγγια είναι μονοκότυλα, αναρριχώμενα ή θαμνώδη φυτά, αυτοφυή ή καλλιεργούμενα ως λαχανικά ή καλλωπιστικά και αποτελούν σαρκώδεις βλαστοί του φυτού Asparagus officinalis της οικογένειας των Λιλιιδών και στην ίδια οικογένεια ανήκουν τα πράσα, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια. Σήμερα είναι από τα πιο σπουδαία πολυετή και ένα από τα λίγα μονοκοτυλήδονα λαχανικά. Υπάρχουν πάνω από 100 είδη. Καλλιεργείται σε πολλές χώρες της Βόρειας και Νότιας Αμερικής , της Ασίας, της Ευρώπης, της Αφρικής, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Στο εμπόριο κυκλοφορεί σε διάφορους χρωματισμούς ως άσπρο, βιολέ, πράσινο. Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά αυτοφυή είδη σπαραγγιού όπως o Αsparagus officinalis, που βγαίνουν σε άγονες, αμμώδεις περιοχές της Θεσσαλίας, Ιόνιων νησιών και Β. Ελλάδας και οι ποικιλίες του καλλιεργούνται σε εμπορική κλίμακα και τα συναντάμε στα παράλια, στα νησιά του Αιγαίου, στην Κεφαλονιά, Κρήτη και σε πολλά μέρη σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχουν σπαράγγια και στα βουνά της Πελοποννήσου, Β. Ελλάδος, Κρήτη, κ.α.
Aνάλογα με το χρώμα τους τα σπαράγγια διακρίνονται, σε άσπρα, ιώδη και πράσινα. Πρακτικά το φυτό δεν έχει φύλλα, αλλά βράκτια και μοιάζουν με λέπια, είναι δίοικο φυτό και ανθίζει το καλοκαίρι. Τα πράσινα σπαράγγια αναπτύσσονται στην ύπαιθρο και οφείλουν το χρώμα τους στην επίδραση του ήλιου και στην χλωροφύλλη. Τα σπαράγγια αυτά είναι πιο αρωματικά, πιο φίνα και πιο τρυφερά από τα άλλα σπαράγγια.
Τα ιώδη σπαράγγια δέχονται για λίγες ώρες την επίδραση του ηλίου και η γεύση τους είναι πιο φρουτώδης συγκρινόμενη με εκείνη των λευκών σπαραγγιών.
Τα λευκά σπαράγγια δεν έρχονται σε επαφή με το ηλιακό φως, καθώς καθημερινά καλύπτονται με νέο στρώμα από χώμα. Είναι πιο σαρκώδη και έχουν απαλή γεύση.

Τα σπαράγγια είναι πλούσια σε:

• βιταμίνες του συμπλέγματος B ( που δρουν ως συνένζυμα σε διεργασίες παραγωγής ενέργειας και αναπνοής των κυττάρων και βοηθάνε στην καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος )
1. φυλλικό οξύ ( που παίρνει μέρος στην βιοσύνθεση του νουκλεϊκού οξέος και των αμινοξέων, για την προστασία του καρδιαγγειακού συστήματος και συμβάλλει στην υγεία του δέρματος)
2. θειαμίνη (Β1): ανάπτυξη, καλή λειτουργία της καρδιάς και του νευρικού συστήματος, αυξάνει την πνευματική δραστηριότητα
3. ριβοφλαβίνη (Β2): βοηθά στην ανάπτυξη και στην αναπαραγωγή, στην δημιουργία υγιούς δέρματος, νυχιών και μαλλιών. Βοηθά την όραση και καταπραΰνει οιδήματα στόματος, χειλιών και γλώσσας
4. νιασίνη ( Β3): απαραίτητη για την υγεία του δέρματος και του πεπτικού συστήματος
• αντιοξειδωτικές ουσίες ( βιταμίνες ) - οι ουσίες αυτές εξουδετερώνουν αποτελεσματικά τις ελεύθερες ρίζες και τις μετατρέπουν σε νερό ή άλλες μη βλαβερές ουσίες, έχουν ισχυρή αντικαρκινική δράση.
• βιταμίνη C: ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα προλαμβάνοντας μολύνσεις από βακτήρια και ιούς, αυξάνει την απορρόφηση του σιδήρου, διατηρεί υγιές τα ούλα, το δέρμα και επιταχύνει την ανάρρωση.
• βιταμίνη E: προλαμβάνει και διαλύει τους θρόμβους, μειώνει την κόπωση και διαλύει την επούλωση των τραυμάτων. Προστατεύει τα αγγεία από την αρτηριοσκλήρωση, συμβάλλοντας στην μείωση της στεφανιαίας νόσου.
• καροτένιο: προβιταμίνη της βιταμίνης Α η οποία ενισχύει την αδύνατη όραση, βελτιώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, συντελεί στη ανάπτυξη και συμβάλλει σε γερά οστά, υγιές δέρμα, μαλλιά, δόντια και ούλα.
• μέταλλα
• φώσφορο: συμμετέχει σχεδόν σε όλες τις αντιδράσεις του οργανισμού, απαρίτητος στην ομαλή δομή των οστών και δοντιών. Σημαντικός για την ομαλή λειτουργία καρδιάς, νεφρών και νεύρικού συστήματος.
• ασβέστιο: υγιή οστά και δόντια.
• μαγνήσιο: καλή λειτουργία της καρδιάς, νεύρων, μυών και σκελετού. Καταπολεμά το άγχος.
• χαμηλά σε νάτριο και περιέχουν αρκετό κάλιο ( συνιστάται στους υπερτασικούς ,προστατεύει την καρδιά από αρρυθμίες).

Περιέχουν επίσης:

1. ελάχιστες θερμίδες,
2. μικρή ποσότητα πρωτεϊνών και υδατανθράκων
   
3. ασπαραγίνη ( ουσία με διουρητική δράση ).

Συγκομιδή

Η συγκομιδή γίνεται την άνοιξη ( από τέλη Μαρτίου μέχρι το Μάιου ) με ειδικά μαχαίρια, όταν τα βλαστάρια αποκτήσουν το επιθυμητό μέγεθος (κόβονται σε βάθος 19-23 εκ). Η συγκομιδή του λευκού σπαραγγιού γίνεται όταν η κορυφή φανεί στην επιφάνεια του εδάφους, ενώ τα πράσινα σπαράγγια πρέπει να φτάσουν τα 22-27εκ. πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Ακολουθεί η διαλογή κατά μέγεθος και η συσκευασία τους σε δέματα, που γίνεται συνήθως μηχανικός.

Προδιαγραφές για τα σπαράγγια

I. Ορισμός του προιόντος

Η παρούσα προδιαγραφή αφορά τους βλαστούς των ποικιλιών (cultivars) που προέρχονται από τον Αsparagus officinalis και που προορίζονται να διατεθούν νωπά στον καταναλωτή, με εξαίρεση τα σπαράγγια που προορίζονται για βιομηχανική μεταποίηση.

Οι βλαστοί των σπαραγγιών κατατάσσονται σε τέσσερις ομάδες ανάλογα με το χρωματισμό τους:

1. σπαράγγια λευκά,

2. σπαράγγια ιώδη: ο οφθαλμός παρουσιάζει χρωματισμό μεταξύ ροζ και ιώδους ή πορφυρού και ένα μέρος του βλαστού παρουσιάζει χρωματισμό λευκό,

3. σπαράγγια ιώδη/πράσινα: μέρος των σπαραγγιών αυτών παρουσιάζει ιώδη και πράσινο χρωματισμό,

4. σπαράγγια πράσινα: ο οφθαλμός και το μεγαλύτερο μέρος του βλαστού παρουσιάζουν χρωματισμό πράσινο.

Η προδιαγραφή αυτή δεν εφαρμόζεται στα πράσινα και στα ιώδη/πράσινα σπαράγγια διαμέτρου κατώτερης των 3 mm και στα λευκά και ιώδη σπαράγγια διαμέτρου κατώτερης των 8 mm, συσκευασμένα σε ομοιόμορφες δέσμες ή σε μεμονωμένες συσκευασίες.

Κριτήρια αγοράς και συντήρησης

Οι μίσχοι πρέπει να είναι συνεκτικοί, τρυφεροί, του αυτού μεγέθους και να σπάζουν εύκολα. Η κορυφή τους πρέπει να είναι συμπαγής, ζωηρού χρώματος και χωρίς στίγματα σκουριάς. Τα κιτρινισμένα και μαλακά σπαράγγια αποκλείονται.

Είναι ευαίσθητο φυτό. Στο ψυγείο διατηρούνται το πολύ 3 ημέρες σε διάτρητο πλαστικό σάκο ή τυλιγμένα σε υγρή πετσέτα. Στην κατάψυξη αφού ζεματιστούν προηγουμένως, διατηρούνται αρκετούς μήνες. Βρασμένα διατηρούνται στο ψυγείο 2-3 ημέρες.

Εν κατακλείδι, τα σπαράγγια αποτελούν ένα νοστιμότατο συμπλήρωμα στο καθημερινό τραπέζι είτε φρέσκα, είτε μαγειρεμένα. Τα συναντάμε σε σαλάτες, σε μακαρονάδες, σε ρυζότο, σε τάρτες - πίτες. Για να βράσουν σωστά, τα δένεται σε ματσάκια, με τις άκρες τους να προεξέχουν από το νερό.

Σπαράγγια με zαμπόν

Για 5-6 άτομα.

Υλικά: Ένα κιλό σπαράγγια άσπρα, 200 γρ. ζαμπόν άπαχο, 50 γρ. βούτυρο, αλάτι, πιπέρι, μαϊντανός.
Καθαρίζουμε και βράζουμε τα σπαράγγια σε βραστό αλμυρό νερό. Κόβουμε το ζαμπόν σε μικρούς κύβους. Βράζουμε τα σπαράγγια για 20 λεπτά και τα στραγγίζουμε. Λιώνουμε το βούτυρο σε ένα τηγάνι, προσθέτουμε τα σπαράγγια και το ζαμπόν και τα αφήνουμε να ζεσταθούν χωρίς να βράσουν. Προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, γαρνίρουμε με ψιλοκομμένο μαϊντανό και τα σερβίρουμε σε ζεστό πιάτο.

Σπαράγγια με ομελέτα

Καθαρίζουμε, πλένουμε και κόβουμε τα σπαράγγια κατά μήκος. Τα βράζουμε σε αλατισμένο νερό με λίγο γάλα, για είκοσι λεπτά.Ετοιμάζουμε μια σάλτσα πηχτή, με ένα κουτάλι σούπας βούτυρο, χυμό λεμονιού, ένα κουτάλι μαϊντανό, λίγο κουάκερ και περιχύνουμε με τη σάλτσα τα βρασμένα σπαράγγια. Ετοιμάζουμε την ομελέτα και τη σερβίρουμε μαζί με τα σπαράγγια.

από το ΝΕΤ.

Ελεύθερη έκφραση όχι λογοκρισία

Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης.

Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.

Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…

Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.

Τις παραμονές της 15^ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό. Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.

Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.

Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao.

Μπορείς!

Μπες στο http://www.amnesty.org./ και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!

Walpurgisnacht

ή η νύχτα των μαγισσών!















Κέλτικη γιορτή με φωτιές στα περισσότερα μέρη της Γερμανίας το βράδυ ξημερώνοντας η 1 Μαίου.
Στην οροσειρά Harz υπάρχει ένα ψηλό πολύ ψηλό βουνό που την κορυφή του την λένε Βrocken ή Blocksberg.
Στις 18.00 το απόγευμα της 30 Απριλίου οι μάγισσες από όλα τα μέρη του κόσμου πετώντας επάνω σε σκουπόξυλα, φουρνόξυλα, κατσίκες ή σε γουρούνια συναντιόνται στην κορυφή του βουνού, ουρλιάζοντας ή βγάζοντας περίεργες κραυγές δοκιμάζουν καινούργια ξόρκια και μάγια, περιμένοντας τον διάβολο για να ζευγαρώσουν μαζί του. H μάγισσα που θα φτάσει τελευταία πρέπει να πεθάνει γιατί έχει παραβιάσει τον κανόνα της πειθαρχίας. Για να συμμορφωθούν οι άλλες ο διάβολος την αγκαλιάζει παράφορα, οργιάζει μαζί της, μετά την κόβει κομματάκια και την πετάει στην φωτιά .
Οι κάτοικοι σχεδόν παντού ανάβουν φωτιές, φοράνε μάσκες, πίνουν, τρώνε και χορεύουν γύρω από τις φωτιές το βράδυ για να διώξουν τα κακά πνεύματα ή το Μαγιάτικο δέντρο το πρωί (σύμβολο γονιμότητας).