Και μοιάζει ο χειμώνας μας , όλος, μια χούφτα χιόνι.
Κάτω από τους εύθραυστους πάγους , το χιόνι , τον γκρίζο ουρανό, τον παγωμένο αέρα, θαρρώ ό,τι ακούω
τη μουδιασμένη φωνή της άνοιξης.
Καιρός να λυθούν τα μάγια!
posted by nyctolouloudo at 4:09 π.μ.
18 Comments:
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
καιρός να λυθούν τα μάγια και
να ξυπνήσει η ωραία κοιμωμένη
η άνοιξη :)
Εγώ, τώρα, γιατί θέλω να υπάρχει και λίγη μαγεία στη ζωή μου???
(Οι φωτό υπέροχες!)
@ Alkyoni, kana vountou den ksereis? kana pallhkari pou tha ths dwsei ena fili?
@ sally, h prwth einai ena manitari alla den kserw pws to lene. fytrwnei stous kormous twn dentrwn.
h proteleutaia einai ena ftwxiko mwre....me 2-3 dwmatiakia....ti na ta kanoume emeis auta!
@ kleio (Jo), kalws hrthes axtida ths anoikshs....
@ Composition Doll, ligh mageia nai, den vlaptei, poly omws arapaei...
tha pathoume zaxaro!
se euxaristw!
sygnwmh gia tous latinikous xarakthres alla me to format ta ekana ......nouskema!
Με τις φωτογραφίες σου (αλλά και με τα κέιμενά σου) με έκανες σκόνη! Μήπως πρέπει να σταματήσω τις αναρτήσεις;
Εκπληκτικές!
άσε δεν είχα το κουσούρι...
με πάντρεψαν :p
το αλλαφροϊσκιωτο μου βγήκε μετά :))
Kαιρος ειναι δεν λες, αλλα με τα λυθουν τα μαγια του κρυου να ερθουν τα αλλα της ζεστης. Χωρις μαγια εντελως δεν θα μου αρεσε...
Καληνυχτα :-)
@ Epicuros, ε όχι και θα βάλεις τις φωτογραφίες σου στο ίδιο επίπεδο με της δικές μου....
είσαι παρασάγγας καλύτερος!!!!
@ Alkyoni, ουφ, έφυγε ένα βάρος από την καρδιά μου....
Jetzt kann ich endlich wieder ruhig schlafen...!lol !
@ ViSta, λίγη ζέστη, λίγος ήλιος για να βγάλουν το κεφαλάκι τους τα λουλουδάκια του χιονιού
( schneeglöckchen ).
...και έλυσα τα μάγεια της γραμματοσειράς ....από μόνη μου!!!!
hurra!!
καληνύχτα σας!
έφυγε από σένα το βάρος και για χρόνια το χα εγώ :p
Ευτυχώς τώρα έχει φύγει κι από μένα το βάρος αυτό.
Άκου με καλύτερα το αλαφροϊσκιωτο..
Sag mal lebst du in Deutschland???
@Alkyoni, O ja, sage ich dir 'leichtschattige '!und zwar in der hauptstadt.
Καλημέρα λουλούδάκι της νύχτας, απ' ολες τις φωτογραφίες πιό πολύ μου άρεσε ο πύργος μέσα στην ομίχλη και τη σιγαλιά του χιονιού..
@ Marina, λες καληνύχτα στο σκοτάδι
κλείνοντας τη πόρτα, κλείνεις
όλα τα παράθυρα και το παραμύθι αρχίζει....
την καλημέρα μου!
Αυτή η τελευταία φωτογραφία με το φεγγάρι στο κέντρο και τις μαύρες σιλουέτες των δένρων γύρω είναι καταπληκτική.
Και η πρώτη με την ίσκα φορτωμένη χιόνι είναι πολύ ωραία.
Λοιπόν σήμερα στην Αθήνα νομίζω η άνοιξη είναι πλέον αισθητή στην ατμόσφαιρα. Απλά βγήκα να πετάξω τα σκουπίδια και κάτι μου χτύπησε σαν καμπανάκι...
ααα ! ώστε ίσκα το λένε αυτό το...μανιτάρι;
είδες τι κάνει το πολύ το κρύο;
είχε πιάσει υγρασία ο φακός και βγήκε κάτι που δεν το περίμενα...
εγώ, όταν κατεβάζω τα σκουπίδια χτυπάει το καμπανάκι -2...! :-)))
καλώς ήρθες!
Θα μου επιτρέψεις να σου αφιερώσω ένα τραγούδι του κυρίου Αγγέλακα?
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
Στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
Και πως ο κόσμος είναι ανήμερο θεριό
Και όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω
Και όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
Μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
Είμαι μικρός πολύ μικρός για να τα αλλάξω
Μα εγώ με ένα άγριο περήφανο χορό
Σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
Θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
Καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω
Σε ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι
(οι φωτογραφίες σου είναι υπέροχες!)
(ο Γιαννης Αγγέλακας είναι ο τραγουδιστής απο τις "τρύπες" των νιάτων μας, που τώρα λειτουργεί πια σόλο κι εξακολουθεί να μας ταράζει!)
@lemon, σε ευχαριστώ πάρα πολύ αν και αυτό που θα σου πω θα σε κουφάνει...
από το συγκρότημα 'Τρύπες' έχω διαβάσει κάποιους στοίχους τους αλλά δεν τους έχω ακούσει!
μάλλον!
:-))
Θα μου επιτρέψεις να σου αφιερώσω ένα τραγούδι του κυρίου Αγγέλακα?
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
Στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
Και πως ο κόσμος είναι ανήμερο θεριό
Και όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω
Και όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
Μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
Είμαι μικρός πολύ μικρός για να τα αλλάξω
Μα εγώ με ένα άγριο περήφανο χορό
Σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
Θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
:/
από το συγκρότημα 'Τρύπες' έχω διαβάσει κάποιους στίχους τους αλλά δεν τους έχω ακούσει!
στείλε αν θες το mail σου να σου στείλω το mp3 ....δεν αντέχω να λες δεν τους έχω ακούσει
:)Όσο για το και στα δικά μας οι υπόλοιποι.δάκρυσα απ τα γέλια.Πες μωρέ μου πως ήρθε λίγη "άνοιξη" και στη ζωή μου.Αλλά εύχομαι να μην γίνει σαν το μύθο με την αμυγδαλιά.Πάντα νομίζει πως ήρθε η άνοιξη και σπεύδει ν ανθίσει.
Αν και δε νομίζω να κάνω λάθος μετά 9 χρόνια χειμώνα
Σ ευχαριστώ για το link.Αυτό κι αν ήταν έκπληξη :))
Φιλάκια
στείλε mail
Δημοσίευση σχολίου
<< Home