Σε εμάς,

που μεγαλώσαμε στις αυλές, στους δρόμους, στις γειτονιές, στις αλάνες, στα χωριά και παίζαμε ...

τυφλόμυγα, κλέφτες και αστυνόμους, κρυφτό, κυνηγητό, πινακωτή, τσοκαρία, κεραμιδάκια, λακουβάκια, πεντόβολα, βόλους, τυχάκι, τα μήλα, το κορόιδο, βασιλιά-βασιλιά με τα 12 σπαθιά, η μικρή Ελένη, το χαλασμένο τηλέφωνο, Μπερλίνα, πετάει-πετάει ο/η.., στεφανάκι, τσιλίκι, κολοκυθιά, ένα λεπτό κρεμμύδι γκέο-βαγκέο, αρμπάριζα, καραβάνα ( κουτσό ), μακριά γαιδούρα, σκοινάκι, περνάει-περνάει η μέλισσα, τσουβαλοδρομίες, το δαχτυλίδι, αλάτι ψιλό-αλάτι χοντρό, δεν περνάς κυρά Μαρία, πάω να πάρω μιά βιολέτα, σβούρα, τράβηγμα σκοινιού, το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού, μπουγέλωμα, συγκρουόμενα, νυχτοφαντάσματα, μπάλα, πετροπόλεμο, ξύλο, σφεντόνες, ξιφομαχίες με καλάμια, χτυπήματα κουδουνιών ....και αργότερα μπουκάλα!

Που πάντα γυρνάγαμε αργά στα σπίτια μας τα βράδυα ξέροντας ό,τι θα μας κατσαδιάσουν οι δικοί μας ή θα μας βάλουν τιμωρία, κατακόκκινοι, ιδρωμένοι, πεινασμένοι, αποκαμωμένοι, μα ποτέ νυσταγμένοι, με ματωμένα γόνατα, ματωμένα χέρια, σπασμένα πόδια, χέρια, κεφάλια, καρούμπαλα, ανοιγμένες μύτες, κλάματα, σκισμένα ρούχα, βρώμικοι, γδαρμένοι, ξεσαλωμένοι, αναμαλλιασμένοι, τσακωμένοι, τσατισμένοι, μαλωμένοι, αγαπημένοι, ευτυχισμένοι.

-αύριο το βράδυ;
-τι ώρα;
-την ίδια.
-θα έρθω από δυτικά.
-εγώ, από δεξιά.
-μόνη;
-θα δουμε...
-να το πεις και στους άλλους...!
..
..
..
..
..
..
-άργησε..

ντριννν, ντριννν, ντριν, ντριννν!!!
-γιατί αργείς;
-έρχομαι.

τότε που
η άνοιξη μύριζε πασχαλιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, μαλλί της γριάς, κουλούρια και τσουρέκια,
το καλοκαίρι χρώματα, φωνές, βόλτες, θερινούς σινεμάδες, θάλασσα,
το φθινώπορο ώριμα στάχια, χρυσάνθεμα, βροχή, σχολείο,
ο χειμώνας κάστανα.

τότε που όλος ο κόσμος ήταν δικός μας!

για τα φιλαράκια που χάθηκαν.


<< φτου και ξελευτερία!>>

Πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί
μικρό κορίτσι ήσουν κι' ήμουνα παιδί

Πού'ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια
πού'χες λουλούδια μες την καρδιά
που είν ' η αγάπη , γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει την παγωνιά.