Το Λεύκωμα.

Η περιέργεια λένε σκότωσε τη γάτα....


και εγώ είμαι περίεργη μα πολύ περίεργη και το απολαμβάνω.

Αλλά και πάλι όχι τόσο περίεργη που να σκαλίζω στα περιβολάκια του καθενός.
Ούτε και στα δικά μου δεν ψάχνω.

Φέτος το καλοκαίρι το έκανα.

Είναι όλοι νεκροί και δεν μπορούν να καρφώσουν τα μάτια τους επάνω μου, να με επιπλήξουν....όπως παλιά.

Άνοιξα συρτάρια κλειδωμένα, με ξεχασμένο περιεχόμενο, νοσταλγίες, μυρωδιές, σκόνη, με παλιές στιγμές ζωής και τρύπωσα μέσα σαν το φάντασμα.
Συρτάρια με σκόρπια παλιά ερωτικά γράμματα της μητέρας μου με όρκους αγάπης και ψεύτικους στόχους, με φυλαχτά αγίων, με παλιά βιβλία εσόδων και εξόδων, παλιές ξεφτισμένες φωτογραφίες γυναικών από την Ασία με άχρωμα μάτια, κιτρινιασμένες ιατρικές συνταγές γραμμένες με άτακτα γράμματα, ημερολόγια, ξερά τριαντάφυλλα, ένα μονόκλ, ένα φιδοτόμαρο, μέσα σε ένα πλαστικό στρογγυλό κουτάκι μία γυναίκα γυμνή βαθυγάλανη με δύο μικρές ροζ ρόγες στο στήθος που άρχιζε τον χορό της κοιλιάς όταν γύριζε κάποιος το σιδεράκι απ' έξω - πορνό για τα δεδομένα της εποχής εκείνης - γραμματόσημα, δεκάρες, πεντάρες, κουμπιά, συνδετήρες, και ένα..

ΛΕΥΚΩΜΑ

Ένα λεύκωμα μίας κοπελίτσας 14 χρονών που τότε δεν ήξερε ό,τι θα γεράσει, ό,τι θα νοιώσει μόνο λίγη χαρά, λίγο γέλιο, λίγες ματιές διαπεραστικές, πολύ λύπη, βάσανα, ατυχία, πόνο, φόβο, ό,τι εκπληρώνοντας το καθήκον της θα πεθάνει, ό,τι θα έχει μία βιαστική κηδεία κάπου μακρυά, πέντε λέξεις, δύο ονόματα, μία ημερομηνία, μία ταφόπλακα παγωμένη... και μετά τίποτα!


Koμμάτια από το Λεύκωμα


Τήι αγαπητήι εξαδέλφη Μαρθούλα

Μέ τά δροσόλουστα πτερά αόρατα πού
φέρει τήν καλλιτέρα μου ευχή τό
μυρομένο αγέρι.-
----
Νά ζήσηις ν' ακτινοβολήις σάν τό μαργαριτάρι
Μητρός νά γίνηις καύχημα τών αδερφών καμάρι
----
Λουλούδι νά είσαι πασχαλιά παρθένος
ζηλεμένη

Μέ χίλια φιλιά αγάπης ή εξαδέλφη σου

Μαριγούλα Τ.
( Μαθήτρια Γυμνασιακής )

////////////////

Τί ωραία τύχη!!
καλή μου κοπέλλα
στό πέρασμα μου
πού σέ συνάντησα.........

Αλήθεια, ή λησμονιά
τού χρόνου δέ θάχηι
ποτέ θέσι στήν καρδιά
μου γιά Σένα.....

θά σέ θυμούμαι γιά πάντα......

'' Ή καλλικέλαδος αηδών ''

/////////////////////

Στήν Κτήτορα

Το όνομά μου παραιτώ
κι' εγώ εις χάρτου τμήμα
άν είναι όνομα νεκρόν
άν είν' ό χάρτης μνήμα
καλλύτερα δέν βλάπτει
ευδαίμων όσες εαυτό
και φίλης στήθος θάπτει

<< Εγώ >>

Τό άνθος μαραίνεται
τό φύλλον ξηραίνεται
ό κόσμος περνά
και μόνο ό θάνατος
Επλάσθη ΑΘΑΝΑΤΟΣ
αυτός δέν γερνά

<< Εγώ >>

Φιλιατρά, Ιούνιος 1923

///////////////////////

Στήν άγνωστη δεσποινιδούλα

Στόν κόσμο αυτό τό ψεύτικο
τίποτα μή ζητήσης
τήν ευτυχία τήν χαρά
ποτέ δέ θά γνωρίσεις.

Τό μονοπάτι τής ζωής
είναι γεμάτο άνθια
καί σπάνια ανθίζουνε
στό δρόμο μας τά άνθια.

Στό κόσμο αυτόν είναι όλα ψευτιά
κί ή λύπη κί ή χαρά
κί όλα μαζύ τά πνίγουμε
στής λήθης τά νερά.

Γαλάτεια Β.

Πειραιά 3 Μαίου 1923