Φωτογραφίες...

από την Σαρδηνία....
Το είχα γράψει το θεματάκι αλλά αντί να το αποθηκεύσω το έσβησα, νευρίασα, σηκώθηκα και πήγα βόλτα...
Λοιπόν, γενικά για το νησί έχω γράψει, εδώ Φεβρουάριος 2007 και δεν θα ξαναγράψω τίποτα. Το νησί είναι πανέμορφο και αξίζει ένα ταξείδι. Και πάλι δεν το είδαμε όλο και θα υπάρξει και τρίτη φορά.
Θα γράψω μόνο για τις πρώτες ώρες μετά την προσγείωση του αεροπλάνου. Θα μου πείτε τι άλλο θέλεις να προσγειωθεί; αυτοκίνητο ή χαλί; μη ξεχνάτε ό,τι υπάρχει και ο Ντάμπο το ελεφαντάκι...
Με το που πάτησε τα πόδια του δηλ. τις ρόδες του το αεροπλάνο στην Olbia, εμένα με έπιασε το γνωστό παραλήρημα...εικόνες παράλογες να περνάνε μπροστά μου, να βλέπω μουσικές, να ακούω χρώματα, να μυρίζω φωνές, να βλέπω άσπρα κοράκια, μαύρα μυγάκια να περπατάνε, δηλ, παράλογα πράγματα λες και είχα πάρει παραισθησιογόνα, μία διαταραχή του κερατά με άλλα λόγια, η οποία μου περνάει άμα πω την μαγική λέξη καφέ....δηλ, δεν είναι έτσι τα πράγματα αλλά πρέπει να υπερβάλλω για να "ψήσω" τον άλλον που είναι μαζί μου...
-Καφεεέ τσιρίζω μέσα στο αεροδρόμιο...
-Στην Olbia ακούω την φωνή δίπλα μου...
-Καφέ θέλω..τώρα τον θέλω απαντάω της φωνής!
-Na guttt....απαντάει η φωνή δίπλα μου!
Πάμε για καφέ, σαρώνω με τα μάτια αλλά όχι με την τσέπη μου και τα μαγαζάκια του αεροδρομίου και... μας βγήκε σε καλό!!!
Αργήσαμε να φτάσουμε στην Europcar για να πάρουμε το αυτοκίνητο που είχαμε κλείσει. Ήμασταν οι τελευταίοι της ουράς...
-Μπλα, μπλα, μπλα, έχουμε κλείσει ένα μικρό αυτοκίνητο...
-Δεν έχουμε πια μικρά αυτοκίνητα μου απαντάει το άτομο, ήρθατε αργά, αλλά έχουμε ένα Fiat Croma!
-Τι; Fiat χώμα; τι είναι αυτό και πόσο παλιό; δεν έχετε τουλάχιστον ένα Peugeot ή έστω ένα Renault;
Με έσφαξε με την ματιά του ο Ιταλός που α) του πλήγωσα την εθνική του ταυτότητα και κάτι μου πέταξε στα Ιταλικά ο cornuto και β) για την ασχετοσύνη μου γύρω από στα μοντέλα της Fiat.
- Νταξ ρε, grazie tante... και παίρνουμε la chiave (το κλειδί, για να μαθαίνουμε και Ιταλικά) και πάμε στο παρκινγκ νούμερο 206 που θα ήταν το αυτοκίνητο...
-Ρε, που είναι το αυτοκίνητο; τι έγινε το αυτοκίνητο; γιοκ αυτοκίνητο εκεί...
-Για κάνε ένα κλικ στο κλειδί για να δούμε ποία φώτα θα ανάψουν...λέω στον άντρα μου.
Και πράγματι, μερικές θέσεις πιο κάτω ανάβουν τα φώτα ενός μεγάλου Fiat Croma ...και μου ήρθε στο μυαλό μου ο τύπος που έβαζε βενζίνη για ένα ευρω ... Νοέμβριος 2007
-Ανοίγουμε πόρτες, κλείνουμε πόρτες....το αυτοκίνητο μύριζε εργοστάσιο ακόμα.
-Α! δεν το θέλω αυτό, είναι αυτόματο, λέει ο άντρας μου...
-Που το βλέπεις το αυτόματο βρε;
-Είναι σου λέω....και δεν το θέλω, πάμε πάλι πίσω...
Πίσω λοιπόν στο κρύο, στο αέρα και στην βροχή τουλούμι ...
-Δεν είναι αυτόματο κύριε και το αυτοκίνητο είναι ολοκαίνουργο, του κουτιού!...
-Ναί, αλλά δεν είναι στην θέση που μας είπατε...του απαντάω, τι σερβις είναι αυτό; να το ψάχνουμε στην βροχή, ντροπή σας και φεύγω με ένα χα,! και το κεφάλι ψηλά! τέζα ο Ιταλός και μένει με το στόμα ( la bocca ) ανοιχτό....(σιγά μη περίμενα να με πει τούβλο το Ιταλάκι!)
Ανοίγουμε πόρτες, κλείνουμε πόρτες και...που πάει το κλειδί; ρε που πάει το κλειδί; και τι κλειδί είναι αυτό γιατί μόνο κλειδί δεν είναι...
Το κλειδί που δεν ήταν κλειδί αλλά κάτι άλλο έμπαινε σε μία σχισμή μεταξύ των δύο καθισμάτων!
Φεύγουμε και μπλικ, μπλικ, μπλικ, μπλικ,μπλικ, μπλικ,μπλικ, μπλικ, το αυτοκίνητο..
-Διάολε...τι είναι πάλι αυτό ;
Α! οι ζώνες...
Φοράμε τις ζώνες, ξαναξεκινάμε, βγαίνουμε από το αεροδρόμιο και ...μη πας αριστερά στον αυτοκινητόδρομο αλλά δεξ....
Δεν πρόφτασα να τελειώσω την πρόταση και το λάθος έγινε!
Στροφή αριστερά!
Πάνω στον αυτοκινητόδρομο λοιπόν - που δεν είναι αυτοκινητόδρομος αλλά τόσο καλός σαν να είναι - και η επόμενη έξοδος χιλιόμετρα μακρυά!!!
Κάποιος μπροστά μας στρίβει δεξιά...
-Πάμε και εμείς, να κολλήσουμε σαν logo από πίσω του;....αλάνθαστη μέθοδος σε ξένο μέρος, κάτι θα ξέρει αυτός που πάει από εδώ...λέω και καμαρώνω για την ιδέα!
-Έξυπνο παιδί.....μου απαντάει ο άντρας μου, ξεχνώντας ό,τι ο δικός μου προσανατολισμός είναι ...ο " καλύτερος " !!!!!!!!!! :-)))))
Αλλά ο άλλος, στα 10 μέτρα, μπαίνει μέσα σε μία αυλή και εμείς τώρα τι; να μπούμε μαζί του στην αυλή; χωρίς να έχουμε μαζί μας ένα κουτί γλυκά; δεν γίνεται αυτό...άρα εμείς προχωράμε το δρομάκι ελπίζοντας να βρούμε τον χαμένο μας δρόμο για την Οlbia...
Ο δρόμος, ήταν και η πρώτη δοκιμή για το αυτοκίνητο. Kίνηση μηδέν, στενότατος, ανηφόρα, κατηφόρα, στροφές, λάσπες, νερά, τρύπες, χώματα, βροχή, ζούγκλα από δέντρα, θάμνους, πρασινάδα και πέτρες!
Να γυρίσουμε με την όπισθεν δεν μας έπαιρνε, επί τόπου γύρισμα δεν έφτανε γιατί το μήκος του αυτοκινήτου ήταν μεγαλύτερο από το πλάτος του δρόμου, άρα προχωράμε και όπου φτάσουμε.
Μία τεράστια κοτρώνα από το πουθενά στην μέση του δρόμου...
-Ποιός π.....ς την έβαλε; Λες να το έκαναν οι μπράβοι της Μαφίας; της Κόζα Νόστρα; ή της Καμόρα; και να πιαστούμε στην φάκα; βλέπεις πουθενά "άλλα χόρτα";
Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει η κοτρώνα με τις οργανώσεις αυτές; δεν ξέρω, αλλά άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια και να σκέφτομαι πως θα μας βρούνε άψυχους σε κάποιο χαντάκι μετά από χρόνια!....
Η απόφαση βγήκε δημοκρατικά...
-Ποιός είναι να γυρίσουμε με την όπισθεν πίσωωωω; ... βλέμα προς τα πίσω, στον δρόμο και ...κανείς!
-Ποιός είναι να σπρώζουμε την κοτρώνα; ναιιιι!!! και οι δύο! .
Δηλαδή νίκη του "ΝΑΙ" 100% ( κάτι μου θυμίζει και αυτό...)
Παραμερίζουμε το "εμπόδιο", ωχ! η πλάτη μας, ρίχνοντας λοξές ματιές δεξιά και αριστερά μήπως και σκάσει κάποια μύτη μέσα από την ζούγκλα, προχωράμε, βλέπουμε σκυλιά, αυλές, σπίτια, και ...το αεροδρόμιο πάλι!!!!!
Ναι ρε! το "έξυπνο παιδι" είχε ανακλύψει ένα δρομάκι που έκανε τον γύρο του αεροδρομίου!!! Αμέ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τι gps κι' αηδίες μου λέτε...εγώ είμαι καλύτερη!
Και πάλι όλα από την αρχή και μετά η σωστή έξοδος!!!!!!
-Πάμε για καφέ και στην Olbia;

Ετοιμάζω

ταξείδι για πάρτη μου
σε μεγάλο νησί
χωρίς τον χάρτη σου!



















Έτσι νόμιζα, χωρίς χάρτη στα χέρια μου!

Το ταξείδι αυτό προγραμματίστηκε από δικό μου πείσμα και νεύρα. Όταν ήρθε η ξαδέρφη μου από τα βάθη του Ατλαντικού για 3 εβδομάδες εδώ στο Βερολίνο έριξα την ιδέα να πάμε μαζί ένα ταξειδάκι στο νησί αυτό. Την είχα ρίξει και το καλοκαίρι στην Ελλάδα αλλά μου την έφερε μπαμπέσικα. Αυτή την φορά όλο ναι και ναι και αχ και ουχ και χαρές ήταν στην αρχή. Μετά άρχισε να μου κάνει πάλι νερά. Θα το σκεφτωωώ και που να πάμεεεε, να βλέπω εγώ καινούργια μέρη και να μην είναι ο Τ μαζί μου ; Oh no!!!! It's impossible, καλύτερα να καθήσουμε εδωωωωώ! Φτου κακά, μουλάρωσε! Αυτό είναι, βρε είσαι μλαρ...Λοιπόν ρε, εγώ εδώ εσύ άλλού με φερσίματα τρελλού!
Στις εκδρομές που κάναμε έριχνα πολλές τέτοιες ιδέες πχ ταυτότητες έχουμε μαζί μας, στρίβουμε αριστερά να πάμε στο Άμστερνταμ; ή δεξιά να πάμε στην Κοπεγχάγη; αλλά κανείς δεν με πήρε στα σοβαρά...σνιφ!

Ο χάρτης.

Όπως πάντα αυτόν θα τον κρατάει άλλος! Έτσι σκέφτηκα, έτσι πίστευα, έτσι ήθελα, έτσι το κάνω πάντα αλλά μέσα σε αυτή την αναμπουμπούλα, το χάος, το άνω-κάτω του σπιτιού, έχασα το δίπλωμα οδήγησης - το είχα στην κωλότσεπη γιατί δεν κρατάω τσάντα-και τώρα θα αναγκαστώ να κρατήσω τον χάρτη. Το ψάχνω, το ψάχνω αλλά πουθενά δεν το βρίσκω. Άμα το είχα χάσει στον δρόμο ή σε κάποιο εστιατόριο θα το είχαν δώσει στην αστυνομία και θα με είχαν πάρει τηλέφωνο...άρα κάπου στο σπίτι είναι! Γμ το μυαλό μου γμ, που είναι;
Σήμερα χιόνισε εδώ, τις περασμένες ημέρες είχε τρομερό αέρα και βροχή που έβγαζε μερικά άι σιχτίρια κοιτώντας τον ουρανό. Πίστευα ό,τι εκεί στον νότο που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο, στις απέραντες αμμουδιές, εκεί που τελειώνει η μία και αρχίζει η άλλη ό,τι ο καιρός θα ήταν καλύτερος. Γκαντεμία...μέχρι χθες είχαν 20 βαθμούς αλλά από σήμερα βροχές και πτώση της θερμοκρασίας....Κίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι και ήταν ημέρα Σάββατο!
Ό,τι μπορεί ο καθένας κάνει, θα το διασκεδάσουμε!
Έχω ξαναπάει και έχω γράψει για το νησί αυτό που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στην Μεσόγειο και βρίσκεται στο Τυρρηνικό πέλαγος! Η πρωτεύουσα του νησιού στην τοπική διάλεκτο είναι Casteddu που σημαίνει κάστρο και υπάρχει τοπική ποδοσφαιρική ομάδα.